ibu
No fondo só existe o ibu e nada máis. Máis o ibu é pouco de fiar, paradoxal e perverso. Hai só un único ibu, e, porén, fai como se houbese máis de catro millóns. O ibu sabe tamén que el mesmo inventou o mundo e máis a realidade, e con todo cre firmemente que estas fantasías son reais. O ibu podería ter soñado unha realidade agradável, sen problemas, pero teimou en imaxinarse un mundo miserábel, brutal, contraditorio.
Soñando urdiu unha realidade na que é arreo atormentado por conflitos, catástrofes e crises. Atópase escindido entre a embriaguez de felicidade e a tribulación, entre o entusiasmo e a decepción, entre a calma e o nerviosismo. Ten un corpo que cada día necesita 2.000 calorías, axiña se fatiga, ten frío, enferma e aproximadamente cada 70 anos é expulsado fóra de si. Complicacións puramente absurdas (...).
(...). Leis naturais, lóxica, matemáticas, as limitacións económicas e as obrigas sociais constitúen a fronteira da trampa da realidade. Posto que o ibu teima en soñar a súa propia impotencia, a autoridade procede de instancias externas ás que lles debe obediencia.
Serie de extractos de: bolo'bolo